Van Lefgozer naar Geluksvogel

“Geen moment heb ik het gevoel dat ik werk. Iemands dag mooier maken, hoe gaaf is dat? Daar krijg ik energie van!”

In het voorjaar van 2019 startte ik in de eerste lichting ‘Lefgozer‘ met de opleiding Verzorgende IG/MZ (Ouderenzorg). Hiervoor werkte ik zo’n 35 jaar in het bedrijfsleven. Dat heb ik met veel plezier en toewijding gedaan. Ik dácht dat ik er gelukkig was, maar eigenlijk leidde ik een erg stressvol bestaan.

In 2015 gooide ik -na burn-outklachten- het roer om, wist ik afscheid te nemen van de stress en ben ik me steeds meer gaan verdiepen in zelfzorg en in het effect dat je leefstijl op gezondheid en welzijn heeft. Daarvoor ben ik in 2017 een eigen praktijk gestart. Waarom? Omdat ik ervan overtuigd ben dat ik een verschil kan maken.

Na al die jaren een spin in het web te zijn geweest, voelde ik me wat eenzaam in het solistische werk. Ik miste het samenwerken met collega’s. Rond die tijd verhuisde mijn vitale vader naar een complex waar bewoners -naar behoefte- kunnen rekenen op zorg. Toen hij eens ziek werd en korte tijd hulp nodig had, zag ik voor het eerst hoe bijzonder en hoe waardevol het werk van een moderne verzorgende is. De cliënt staat op één, die is de baas. Mijn taak is die wensen zoveel mogelijk te faciliteren. En meer.

De waardering is gigantisch

Tot aan vandaag heb ik geen seconde spijt gehad van mijn keuze. De waardering die ik voel van de bewoners en van mijn collega’s is gigantisch. Het werken voor ‘een baas’ en ‘een baan’ is echter minder aan mij besteed. Daarom startte ik na de broodnodige ervaring opgedaan te hebben, als zelfstandige in de zorg. 

Geluksvogel

Ik wás een lefgozer, ik vóel me een geluksvogel. Ik kan elke dag doen wat ik leuk vind en waar ik energie van krijg. Geen moment meer heb ik het gevoel dat ik werk. Iemands dag een beetje mooier maken, hoe gaaf is dat? Mijn dag is al geslaagd als het gezicht van een cliënt oplicht en tegen mij zegt: ‘Wat fijn dat je er bent’.

Ik heb een no nonsense mentaliteit, denk in oplossingen, zie protocollen als hulpmiddel – niet als wet -, beoordeel zowel eigen werk als dat van anderen kritisch en probeer doorlopend de zorg te verbeteren.

---